Astronauci liczą czas, odliczając do powrotu do domu – lub w wersji SF, różnicą tego, co upłynął dla nich / kontra dla ich bliskich. „Marsjanin„, pozostawiony na czerwonej planecie przez swoją ekspedycję jako martwy, może odliczać do wielu zmiennych – np. końca zapasów żywności… lub możliwego uratowania. Matt Damon jest zaradny, raczej pogodny w zaistniałych okolicznościach i w związku z tym odrobinę zbyt heroiczny wobec ludzkich słabości.  Przez to od razu wkraczamy w optymistyczny styl Hollywood i po zagadce… Ogląda się przyjemnie, ale bez zaskoczenia czy zachwytu, co odzwierciedla brak nagród w oscarowych nominacjach.

Sam pozostawiony na „Księżycu” nie doczekał się takiego rozgłosu, choć film zrobił na mnie większe wrażenie…

Ale ogólnie i tak najlepsze w takim ujęciu jest to, jak człowiek radzi sobie w konfrontacji z (wyłącznie) samym sobą. Na przykład na bezludnej wyspie -„Poza nawiasem” społecznym.