W drugiej części trylogii, austriacki reżyser bierze na warsztat ’Wiarę’, traktując tytuł „Raj” z tą samą bezlitosną przewrotnością co ’Nadzieję’ i ’Miłość’. Świat ekstremalnie religijnej Anny Marii przypomina raczej piekło zamknięte zakazami, rytuałami i powinnościami wobec Kościoła.
Urlop spędza na umartwianiu się i nawracaniu grzeszników. Prowadzi takie życie z własnej woli, a jednak
nie wydaje się przez to szczęśliwa. Jest sfrustrowana, a wszystko pogarsza jeszcze pojawienie się byłego męża.
Tak jak w pozostałych filmach serii wymowa jest gorzka, przytłaczająca, akcji praktycznie brak – typowy film do przemyślenia granic zaangażowania się w ideę i skutkach ich przekraczania.
Dla filozofów 🙂

’Sąsiedzi Boga’ – są z nim tak blisko, że mogą mu mówić Jahwe i na wszelkie sposoby egzekwują jego przykazania w swojej hebrajskiej społeczności.