„Dheepan” wraz z żoną i córką próbuje wydostać się z ogarniętej wojną domową Sri Lanki. A teraz sprostowania: to nie jego imię, nie jego żona, a córka nie jest żadnego z nich. Po prostu akurat udało się załatwić papiery dla trzyosobowej rodziny na wyjazd do Francji, więc trzeba było zebrać odpowiednią grupę, żeby wyjechać. Teraz muszą przynajmniej przez rok mieszkać razem, żeby nie narazić się na podejrzenia urzędu imigracyjnego. Chcąc nie chcąc zaczynają się poznawać i zbliżać do siebie.
Zajmują służbówkę na podmiejskim blokowisku, gdzie Dheepan zostaje dozorcą, ale nie jest im dane zaznać spokoju, ze względu na gangsterskie porachunki dilerów i prześladującą ich przeszłość.
Głównym tematem filmu jest, jak wiele zależy od naszego otoczenia i okoliczności, w jakich się znajdziemy.
Nasze zachowania i przekonania często zmieniają się w zależności od (nie)przyjaznego środowiska / sytuacji.

Ten sam wątek dotyczy bohatera „Odejść, by pozostać” – młodego chłopaka z Afganistanu, który ubiega się o status uchodźcy w Wielkiej Brytanii. Żeby mieć szansę na azyl zmienia swoją historię, wiek, miejsce pochodzenia. Jako nieletni trafia do ośrodka opiekuńczego wraz z sobie podobną młodzieżą z innych krajów.
Pewnego dnia dołącza do nich chłopak, który go zna i chce wyjawić prawdę.

Waltera Vale po powrocie do NY czeka niecodzienne „Spotkanie” – jego nieregularnie używane mieszkanie wynajmuje rodzina czarnych uchodźców, przekonana, że wszystko odbywa się legalnie. Niespodziewani goście wniosą w życie samotnego, apatycznego profesora egzotyczny koloryt i radość.