Małżeństwo dwójki malarzy w USA lat 50-tych – kanon ówcześnie reklamowanego stylu życia. On maluje ambitnie, ale bez większych sukcesów – co niektórym obrazom udaje się zawisnąć w korytarzu prowadzącym do toalety w restauracji. Ona maluje smutne dzieci z nadnaturalnie Wielkimi oczyma, jako hobby, w przerwach między prowadzeniem domu i wspieraniu artystycznych wysiłków męża. Sytuacja zaognia się, kiedy jedna z jej prac zostaje zauważona i doceniona, a mąż dla ich wspólnego dobra bierze na siebie jej autorstwo. Uległa dotąd żona zaczyna domagać się swoich praw, odkąd jej sposób odreagowywania niezbyt szczęśliwego małżeństwa zaczął przynosić dochody i sławę.
Autentyczna historia Margaret i Waltera Keane opowiedziana lekko acz trafnie w gorzko-ironicznej stylistyce typowej dla Tim Burtona i doskonale zagrana przez  Amy Adams i Christopha Waltza (oboje dostali za te role Złote Globy). Gorąco polecam!