W latach 30-tych mała Liesel traci brata i zostaje odebrana matce komunistce. Trafia do porządnego niemieckiego małżeństwa Hubermannów, którzy są bezdzietni i na tyle biedni, że połasili się na zasiłek opiekuńczy od państwa. Nie są co prawda nazistami, ale w małym miasteczku bacznie obserwuje się, czy wszyscy wywieszają flagi w urodziny wodza, uczestniczą w paleniu książek, itp. Ojczym jest dobroduszny i choć zdominowany przez gderliwą macochę, stara się dać małej trochę ciepła, chociażby ucząc ją czytać. Jako że jedyna dostępna w domu książka to „Podręcznik grabarza”, Liesel wkrótce zostaje Złodziejką książek, aby zaspokoić nową, kosztowną pasję czytelniczą. Wraz z faszystowską radykalizacją społeczeństwa, a później wybuchem II wojny światowej, literatura staje się jej ucieczką przed rzeczywistością.
Piękna, wzruszająca historia, niekiedy zbyt idealistyczna i dziwnie łącząca anglojęzycznych aktorów z niemieckim słownictwem, ale nadal chwytająca za serce.

Młody chłopak czytający starszej od siebie kochance, po latach dowiaduje się, że był Lektorem późniejszej strażniczki w obozie koncentracyjnym.