Gdy tryskający testosteronem 😉  duński pejzażysta, pozując do Portretu malowanego przez żonę, niechcący odkrywa, że damskie fatałaszki podniecają go same w sobie bardziej, niż na kobietach. Któż mógłby podejrzewać, że jako przedstawiciel artystycznej bohemy posunie się ciut dalej w sprawdzaniu czy przypadkiem nie jest transseksualistą? Co prawda ten termin nie funkcjonował jeszcze w początkach XX w., ale nie przeszkadzało to istnieć samemu zjawisku… Einar Wegener vel Lili Elbe to postać autentyczna, natomiast przedstawiony w filmie przebieg jego metamorfozy i związanych z tym rozterek to tylko teorie Davida Ebershoffa, ale jakże wnikliwe i trafne! No dobrze – w kilku scenach jest naiwnie ckliwo, ale poza tym oglądałam wręcz zachwycona! Tematyka w kinie nienowa (np. XXY czy 52 wtorki) , jednak motyw pionierstwa znacznie ją odświeża. No i Eddie Redmayne! – prezentuje istny majstersztyk mimiki i kobiecych gestów. Do tego stopnia, że zaczęłam szukać plotek o jego orientacji seksualnej – żadnych smaczków: po prostu znakomicie to zagrał! Przykro mi Leo – obawiam się, że w tym roku znów nie jesteś najlepszy…

Albert Nobbs – Glenn Close „po męsku” stawia czoło analogicznemu problemowi, jako stateczny urzędnik w wiktoriańskiej Anglii.

Również małżeństwo dwójki malarzy, ale w USA lat 50-tych i nie tak harmonijne w sztuce i życiu – nie tylko strach ma Wielkie oczy.

Zupełnie inny klimat i tematyka, ale jako psychofanka Pół żartem, pół serio po prostu musiałam nawiązać do tych dwóch panów w sukienkach z lat 20-tych!